ZUNDAPP, 529-05, DG106K

Dit zijn afbeeldingen van mijn Zundapp KS50 uit 1977. De brommerliefde van mijn leven en onvervangbaar door welke andere brommer dan ook. De brommer maakt nu een onlosmakelijk onderdeel uit van mijn leven en vriendschap met Frans.

Toen ik 15 was ging ik samen met mijn vader mijn brommer opknappen. Mijn vader had een klant die nog een oude brommer had staan. Voor fl 350,- kocht hij hem en nam hem mee naar huis. Wat een gaaf ding vond ik het, maar wat een wrak. Serieus pap, heb je daar zoveel geld voor betaald? Nu zou in graag 100 van dat soort brommers kopen voor dat bedrag. Mijn vader staat voor de deur met mijn ks50 en ik mag even een heel klein stukje rijden. Op de stoep, zonder helm, op 15 jarige leeftijd en zonder verzekering. Ik stap op, trap hem aan en zet hem in z’n eerste versnelling. Met bokken en stoten rij ik weg. Wow, wat een te gek ding! Na een meter of vijftig besef ik dat er een erg diep en zwaar geluid inzit. Het lijkt wel een 4 takt, 2 cilinder boxer; vreemd. Ik kijk om en ah, er staat inderdaad een dikke, wit met oranje en blauwe BMW motorfiets. Serieus, 50 meter rijden en meteen de politie achter me? Dat belooft veel goeds voor de toekomst! De motoragent met de snor (wat een cliché) stapt af en kijkt me streng aan. Wat denken wij dat wij aan het doen zijn? Na wat vragen te hebben beantwoord en de situatie uitgelegd te hebben mogen we de brommer in de garage zetten. Een waarschuwing; tof.

Samen met mijn vader ben ik de Zündapp aan het opknappen en het motorblok is aan de beurt. Wat gaan we doen? Geen 70cc, want dan is het een motorfiets zei m’n vader, maar we gaan natuurlijk wel opvoeren. We kopen een 50 snel. 15mm carburateur erbij en een 32mm uitlaat. Uiteindelijk loopt het ding een goeie 80. Dat vond m’n vader wel wat veel en ik mocht vooral niet tegen m’n moeder zeggen.

Tijdens deze jaren heb ik hem steeds wat beter gemaakt; een 5-bak, waterkoeling, een snellere waterkoeling, elektronische ontsteking kwamen er allemaal op. Samen met Frans op zijn Kreidler heb ik heel wat kilometers gemaakt en sleutelden we veel in de garage van mijn ouders. De Zündapp heb ik van mijn 16de tot 18de heel veel gebruikt, door weer en wind. Natuurlijk had hij daar ook weer te lijden van gehad. Toen ik 18 werd heb ik de brommer opzij gezet voor een auto. Ik besloot net als Frans mijn brommer op te slaan en laten wachten op betere tijden. Ik kocht een bus tectyl, trok de KS50 uit elkaar en spoot de bus overal op leeg.

Auto’s zijn toen een lange tijd mijn hobby geweest. Ik heb geracet met een klassieke Mini en daar ging veel tijd in zitten. Maar in 2005 was het eindelijk zover; de Zündapp werd weer opgeknapt. Eerst in een aparte gele kleur en niet zo lang geleden heb ik hem op de hierboven beschreven motorische aanpassingen weer helemaal origineel gemaakt.

Binnenkort volgen nog meer foto’s. Ik moet ze even opsnorren (woordgrap).